"Eğitimin rüya ülkesi olan Finlandiya’’ bu şekilde bahsetmek en doğrusu. Şaşırtıcı eğitim sistemi olan Finlandiya’da her çocuk 7 yaşına geldiğinde okula gitmek zorunda, bu bölüm en normal olanı. Diğer bir zorunluluk ise öğrenciler okullarına yaşları kaç olursa olsun tek başına veya bisikletleriyle gitmek zorunda. Gerçekten kulağa her ne kadar garip gelse bile Fin kültürü çocukların bağımsız yetişmesini önemsiyor.
Finli öğrencilere hiçbir şekilde ödev verilmiyor. Çünkü onların kültüründe öğrenme yeri ev değil, okuldur. Sekizinci sınıfın sonuna kadar öğrencilere hiçbir şekilde not verilmiyor ve öğrenciler standartlaştırılmış bir sınav sistemine bağlı değiller. 16 yaşına gelen herkes sadece bir kereliğine ülke genelinde sınava giriyorlar. Bir diğer Finlandiya kültürü de öğretmenleri başarılı ve başarısız olarak ayırmıyor oluşları. Her öğretmenin kendine göre bir statüsü var. Fin okullarında spora bol bol yer veriliyor ama hiçbir spor takımı yok. Çünkü onların kültürüne göre kazanmak ve rekabet iyi bir şey değil. Finlandiya’da okullar rekabet içinde değiller aksine hepsi birbiriyle dayanışma içinde. En güzeli de bu olmalı sanırım. Eğitim, ‘’herkes için eşit miktarlar sağlamak’’ demek. Tüm öğrenciler becerileri ve zekâları ne olursa olsun aynı sınıflarda okuyorlar. Finlandiya’da özel okul yok ve tüm eğitim harcamalarını devlet destekliyor. İlkokulda öğrencilerin teneffüste geçirdikleri zaman süresi 75 dakika. Amerika’da bu oran 27 dakikaya kadar düşüyor. Türkiye’de ise ortalama 45 dakika. Akademik ve akademik olmayan öğrenme biçimleri arasında kurulan bu denge, çocukların okuldaki mutluluğunu sağlamanın en büyülü formülüdür. Finlandiya’da en çok dikkatimi çeken şey ise, okullarda hizmetli yoktur çocuklar her işi beraber yaparlar ve sorumluluklarının böylece artması hedef alınır. Bu kadar şeyin üzerine bir de Türkiye’de olan kantinlerden ve Finlandiya’da ki kantinlerden söz etmek istiyorum. Türkiye’de simit, tost, gazoz, meyve suyu vb. yiyecek, içecekler satılıyor. Finlandiya’da ise sadece su, süt ve meyve dışında hiçbir yiyecek içecek satılmıyor.
Öğrenci olmak mı? Çocukluğu yaşamak mı? Hayatı çocukken, öğrencilik hayatında dünyanın tüm renkleriyle öğrenmek mi? Doğru olanı kim yapıyor? Yağmur buharlaşma ile oluyor belki ama toprağa verdiği hayat, çocuklara verdiği huzur, suyun sesi, sevgi, paylaşmak, gülümsemek hayatın ilk basamağına sağlam bir adımla çıkmamızı sağlar.
Buse VARDARLI
9 A
Yorumlar
Yorum Gönder